Strona:PL Dumas - Naszyjnik Królowej.djvu/390

 — Otóż, doktorze — rzekła Andrea wzdychając — zdaje się, że mówimy już o tem...
 — Więc to chodzi o pana de Charny?...
 — Tak, kochany przyjacielu, przyszłam dowiedzieć się...
 Doktór spodziewał się to usłyszeć, a jednak słowa Andrei przyjął lodowatem milczeniem.
 Porównywał postępek Andrei i królowej, widział, ze dwie te kobiety żywią jednakie uczucia, a po oznakach zewnętrznych zdawało mu się poznać, że obie pożerane są gwałtowną miłością. Ja ją wypowiedziałem. Nie wyprowadzam wniosków żadnych... — Pojedynek między młodymi ludźmi, rzecz to przecież zwyczajna, codzień się przytrafiająca.
 — Jedna rzecz jednak może nadać temu większe znaczenie, bo, jeżeli chodziło o kobietę...
 — O kobietę, doktorze?...
 — Tak jest. O ciebie, kochana pani, naprzykład...
 — O mnie?...
 Andrea westchnęła boleśnie. — Nie, doktorze, to nie o mnie bił się pan de Charny.
 Doktór udał, że wierzy odpowiedzi, chciał jednak dowiedzieć się koniecznie, co to westchnienie znaczyło.
 — Teraz rozumiem, dlaczego pani przyszłaś powiedział — to brat panią przysłał.
 — Tak, tak, doktorze, brat mnie przysłał — zawołała Andrea.
 Doktór spojrzał jej prosto w oczy.
 — O!... ty, duszo chytra, będę jednak wiedział, co masz w sercu — mruknął, a głośno dodał:
 — A więc powiem całą prawdę, jaka należy się osobie zainteresowanej. Powtórz to pani bratu i niech się ma na baczności, aby w razie... Rozumiesz?...
 — Nic a nic, doktorze, a przedewszystkiem nie mogę pojąć co znaczy: „mieć się na baczonści w razie...
 — Zaraz ci wytłumaczę. Król nie lubi pojedynków. Król, co prawda, nie trzyma się ściśle prawa w tym razie, lecz jeżeli powód pojedynku jest skandaliczny, Jego Królewska Mość skazuje na wygnanie lub na więzienie.
 — Wiem o tem.
 — A jeżeli jeszcze śmierć nastąpi, o!... w takim razie