Strona:PL Dumas - Pamiętniki D’Antony T1-2.djvu/313

Ta strona została przepisana.

Kończąc te słowa wyrwał z rąk moich list, i zaczął jak dziécko płakać.
Podałem mu rękę i nie wiedząc co mam odpowiedzieć, płakałem także.

KONIEC.