Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T1.pdf/46

 — Ale — mówiła młoda mężatka, ja i mój ojciec byliśmy w Luwrze.
 — Cóż z tego?
 — Straże nam odpowiedziały, że pan Saint-Luc wyszedł i powinien być w domu.
 — Niezawodnie jest w Luwrze.
 — Tak sądzisz pan?
 — Jestem tego pewny i pani możesz się przekonać.
 — Jakim sposobem?
 — Sama.
 — Czy podobna!
 — Nie inaczej.
 — Skoro przyjdę do pałacu, powiedzą to samo, co pierwej. — „Gdyby był, dlaczegóż nie mogłabym go widzieć?“
 — Czy pani chcesz być w Luwrze?
 — Poco?
 — Aby się widzieć z mężem.
 — A jeśli go niema?
 — Mówię, że, jest.
 — To szczególne.
 — Bynajmniej.
 — A pan, czy możesz wejść do Luwru?
 — Dla czegóżby nie? nie jestem żoną pana Saint-Luc.
 — Jakże więc wejdę? wszak jestem żoną pana Saint-Luc.
 — Ja wcale żony wprowadzać nie myślę; kobietę!... a! broń Boże!
 — Pan ze mnie żartujesz, widząc moją boleść; to okropne...
 — Nie pani, uważaj tylko; masz lat dwadzieścia, jesteś wysoka, szczupła i możesz być podobna do pa-