Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T2.djvu/57

łek karpia; jeśli nic nie zjesz, wino może od ciebie zalatywać. „Merum sobro malé olet”.
 — Masz słuszność, nie pomyślałem o tem.
 Ponieważ w tej chwili zdjęto pulardę z rożna, Chicot ukrajał udko i podał Gorenflotowi.
 — Na honor — rzekł brat — smaczna rybka.
 Chicot odciął drugie dla zakonnika, a sam zaczął ogryzać skrzydełko.
 — A cóż, wino będzie stało?... — rzekł wyjmując korek z trzeciej butelki.
 Rozpalony i podniecony w żołądkowych pragnieniach, Gorenflot nie miał siły oprzeć się i zjadłszy udka, piersi, a nawet ogryzłszy kości, przywołał gospodarza.
 — Panie Klaudjuszu — powiedział — okropnie jeść mi się chce i chciałbym, abyś mi kazał zrobić jajecznicy ze słoninką.
 — Zapewne; wszak nawet już zamówiona.
 — Prawda, panie Bonhommet?
 — Tak jest — odrzekł oberżysta nie mający zwyczaju sprzeciwiania się gościom, osobliwie w tem, co powiększało jego dochody.
 — A więc przynieś — rzekł Gorenflot.
 — Za pięć minut — odpowiedział gospodarz — i na znak dany przez Chicota śpiesznie wybiegł z pokoju.
 — Ha!... — rzekł Gorenflot uderzając w stół wielką pięścią, uzbrojoną widelcem, teraz będzie mi dobrze.
 — A co, nie mówiłem?
 — Gdyby jajecznica już była, napiłbym się cokolwiek.
 I z okiem iskrzącem, Gorenflot wychylił ćwierć butelki.
 — Więc byłeś chory?... — zapytał Chicot.