Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T2.djvu/91

 — Wszak wszystko widziałeś i słyszałeś? — zapytał książę de Guise.
 — Nie straciłem ani jednego wyrazu i wszystko będę pamiętał Mości książę.
 — Zatem będziesz mógł donieść o wszystkiem posłowi Grzegorza XIII-go?...
 — Najdokładniej.
 — Mój brat mówił mi, że podobno dokonałeś cudownych rzeczy... Opowiadaj, słuchamy.
 Kardynał i księżna zbliżyli się ciekawie.
 Trzej książęta i siostra ich uformowali grupę, oświeconą bladym promieniem lampy.
 Mikołaj Dawid stał od nich o trzy kroki.
 — Uczyniłem, co przyrzekłem, Mości książę — mówił — to jest, znalazłem środek osadzenia cię na tronie francuskim.
 — I oni!... — zawołał Chicot — jak widzę, wszyscy mają ochotę na tron francuski.
 Chicotowi powróciła wesołość, a to z trzech ważnych przyczyn.
 Naprzód uniknął wielkiego niebezpieczeństwa, bo go nie poznano; następnie, odkrył zmowę; nakoniec znalazł środek zgubienia dwóch nienawistnych ludzi: Mayenna i Dawida.
 — Drogi, kochany Gorenflot — szepnął — jakąż ci jutro sprawię wieczerzę za twój habit!
 — Jeśli przywłaszczenie będzie nadto krzyczące, musimy się wstrzymać od tego środka — mówił Henryk de Guise — nie chcę mieć przeciwko sobie wszystkich chrześcijańskich monarchów.
 — Właśnie o tem myślałem — rzekł adwokat, kłaniając się księciu i wiodąc okiem po zgromadzonych. — Nie tylko biegły jestem, jak nieprzyjaciele utrzymują, w sztuce robienia bronią, ale znam nadto prawo i teologję; według nich, wyprowadziłem genea-