Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T3.djvu/85

 — Czy ich wynalazł?
 — Nie.
 Idź spać Henryczku; widzisz jaka twoja policja doskonała.
 I odwróciwszy się do muru, Chicot zaczął tak okropnie chrapać, że król strącił nadzieję, aby go mógł przebudzić powtórnie.
 Wzdychając, powrócił król do pokoju i nie mając z kim rozmawiać, począł się żalić przed chartem Narcyzem, że królowie tylko wypadkiem dowiadują się prawdy.
 Nazajutrz, rada zgromadziła się.
 Tym razom składała się z Quelusa, Maugirona, Epernona i Schomherga, wszystkich będących w łaskach od sześciu miesięcy.
 Chicot siedząc przy rogu stołu, wystrzygał figielki z papieru i mówił, że Arcychrześcijańskiej mości buduje flotę, na wzór katolickiego króla.
 Zapowiedziano pana de Morvilliers.
 Mąż stanu oddawszy uniżony ukłon, na który Chicot mu odpowiedział, zbliżył się do króla.
 — Przybywam rzekł — na radę Waszej królewskiej mości. Mam donieść o ważnym spisku, knującym się przeciw osobie Waszej królewskiej mości.
 — O spisku!... zawołali obocni.
 Chicot nadstawił uszu i zawiesił budowę fregaty, którą przeznaczył dla admirała floty.
 — Tak, o spisku — powtórzył pan do Morvilliers, zniżając głos tajemniczo.
 — Ho! ho! ho! spisek — mówił król — czy czasom nie hiszpański?
 W tej chwili wszedł oczekiwany przez rade książę Andegaweński i drzwi za nim natychmiast się zamknęły.
 — Cy słyszysz mój bracie — rzekł Henryk po