Strona:PL Dumas - Policzek Szarlotty Korday.pdf/28

 — Doskonale! — odpowiedzieliśmy jednogłośnie.
 — A teraz przystąpmy do przesłuchania winowajcy.
 Jacquemin oddychał ciężko, jakby go coś dławiło.
 — Obwiniony! — Wasze imię, nazwisko, wiek, stan, adres?
 — Czy to długo potrwa? — spytał obwiniony, z miną człowieka, którego siły opuszczają.
 — Proszę odpowiadać! Imię i nazwisko?
 — Piotr Jacquemin.
 — Ile lat?
 — Czterdzieści jeden.
 — Odzie mieszka?
 — Przecie pan jest tutaj.
 — Wszystko jedno, prawo wymaga odpowiedzi na to pytanie!
 — Ulica Sierżantów.
 — Zawód?
 — Robotnik z kamieniołomów.
 — Przyznajecie się do zbrodni?
 — Tak.
 — Powiedzcie dużego dokonaliście zbrodni i w jakich okolicznościach?
 — Dlaczego?... Co tam mówić o tem, — odparł Jącquemin. — to tajemnica, która zostanie miedzy mną, a ta tam...
 — Niema przyczyny bez skutku.
 — Powiedziałem już, że przyczyny nie dowiecie się nigdy. Co się tyczy tych, jak pan powiada, — okoliczności. — to chcecie je wiedzieć?
 — Mówcie.
 — A więc było tak. Gdy się pracuje, jak my, pod ziemią, w ciemności, i gdy się wedle swego mniemania ma powód do zgryzoty, wówczas robak