Strona:PL Dumas - Policzek Szarlotty Korday.pdf/39

Czyś oan sam robił doświadczenia z odciętemi głowami?
 — Nie, nigdy.
 — A czy pan czytał rozprawy Sömmeringa? Protokóły doktora Sue? Protestacje Oelchera?
 — Nie.
 — A więc polegasz na twierdzeniu doktora Guillotin, że jego przyrząd jest najszybszym, najpewniejszym i bezbolesnym sposobem odbierania życia?
 — Bezwątpienia.
 — O jakże się pan myli! Jakże się pan myli!
 — Dlaczego?
 — Posłuchaj, doktorze. Jeśli się odwołujesz do nauki, niech więc mówi nauka. Jestem pewien, iż między nami niema nikogo, komuby ten przedmiot był obcy.
 Doktór uczynił ruch wątpiący.
 — Wobec tego opowieść moja będzie zrozumiała tylko dla pana. Posłuchajcie państwo.
 Ponieważ niegdyś zajmowałem się badaniem rodzaj bólów, towarzyszącym śmierci w różnych okolicznościach, przeto zagadnienie, poruszone przez mera zainteresowało mnie bardzo.
 — Słuchamy, słuchamy! — rzekł doktór tonem niedowierzania.
 — Każdego, — zaczął pan Ledru, — kto ma choć najmniejsze pojęcie o budowie i funkcjach życiowych ciała ludzkiego, łatwo można przekonać, iż zdolność czucia w chwili śmierci nie znika odrazu, a twierdzę to, panie doktorze, nie na podstawie samych przypuszczeń, lecz faktów.
 — Proszę o podanie tych faktów.
 — Po pierwsze: ośrodkiem czucia jest mózg, czy tak?
 — Prawdopodobnie.
 — Funkcje odbierania wrażeń istnieją nawet