Strona:PL Dumas - Policzek Szarlotty Korday.pdf/89

chce się tu stołować, to oni wszyscy bez wyjątku omijać będą tę jadłodajnię.
 Gospodarz spytał, co ten człowiek zrobił złego, że spotyka go taka ogólna pogarda.
 Odpowiedziano mu, że uderzył w twarz Henryka IV.
 Wówczas oberżysta przystąpił do niego, mówiąc:
 — Precz stąd! i niech to, coś zjadł, zamieni się w tobie w truciznę!
 I tu, podobnie jak przedtem w szynku, nie było co myśleć o oporze. Wyklęty powstał, pogroził pięścią kolegom, którzy rozstąpili się przed nim, nie ze strachu, lecz z odrazy.
 Wypadł z izby wściekły i cześć wieczoru błąkał się po ulicach Saint-Denis, przeklinając i bluźniąc. Około dziesiątej udał się do swojego mieszkania. Brama, wbrew zwyczajowi, była już zamknięta.
 Zapukał.
 Gospodarz ukazał się w oknie. Ponieważ była już ciemna noc, nie mógł poznać pukającego, zapytał więc:
 — Kto tam?
 Robotnik wymienił swoje nazwisko.
 — Aha! — zawołał gospodarz — to ty jesteś ten, co uderzył w twarz Henryka IV? Poczekaj!
 — Dlaczego mam czekać?
 Wtem u stóp jego upadł węzełek.
 — Co to jest? — zagadnął robotnik.
 — To wszystkie twoje rzeczy.
 — Jakto? moje rzeczy?
 — Tak, możesz sobie iść spać, gdzie ci się podoba, bo ja nie chcę, by mi się dom zawalił nad głową!
 Robotnik ze złości pochwycił kamień i rzucił lim w bramę.