Strona:PL Dumas - Policzek Szarlotty Korday.pdf/99

 — Powiedźcie mi tylko księże, czy św. Pawła ścięto?
 — Tak.
 — Ile lat miał św. Paweł, gdy przejrzał?
 — Trzydzieści pięć.
 — Ja mam już więcej, bo czterdzieści!
 — Zawsze jest czas na skruchę. Jezus powiedział do łotra po lewicy: „Rzeknij słowo skruchy, a zbawię cię!“
 — Do licha! Ależ ci to zależy na tem srebrze! — rzekł bandyta, zerkając na mnie.
 — Nie, zależy mi na twej duszy, którą chcę uratować.
 — Na mojej duszy? Chcesz, bym w to uwierzył? Wolne żarty!
 — Czy mam ci to udowodnić, że mi zależy na zbawieniu twej duszy?
 — Tak, udowodnij to, a sprawisz mi przyjemność.
 — Jak wysoko cenisz wartość łupu, który zamierzałeś zabrać tej nocy?
 — Ho, ho! — zawołał bandyta, rzucając zadowolone spojrzenie na naczynia, — to warte tysiąc talarków.
 — Tysiąc talarów?
 — Wiem dobrze, że to warte dwa razy tyle, lecz musze przynajmniej dwie trzecie zysku stracić przy tym interesie; te przeklęte żydy to straszne złodzieje!
 — Chodź do mnie!
 — Do ciebie?
 — Tak, do mnie na plebanię. Mam tam tysiąc frankowi, dam ci je jako zadatek.
 — A reszta, dwa tysiące?
 — Co do reszty, to obiecuję ci na moje słowo kapłańskie, że udam się do rodzimej wsi, — moja matka