Strona:PL Dumas - Sprawa Clemenceau T1-3.djvu/23

 — Dziesięć.
 — W której jesteś klasie?
 — W klasie tego pana, co tam chodzi.
 — I ja także.
 — A przecież jesteś starszy odemnie.
 — Ale mi trudniej, bom cudzoziemiec. Co ty tam masz w koszyku?
 — Ciastka. Chcesz spróbować?
 — Sprobójmy tych ciastek.
 Otworzyłem koszyk trzymając go na kolanach; Andrzej zanurzył rękę, wydobył ją następnie pełną ciastek, które począł zajadać łapczywie.
 — A to dobre, te twoje ciastka; czemuż nie jesz?
 — Nie jestem głodny.
 — To i cóż?
 I ponowiwszy szturm do koszyka, wypróżnił prędko cały mój zapasik.
 — Nic więcej nie masz?
 — Nic.
 — Bywaj zdrów. Wydajesz mi się trochę głupi.
 I wykręcając się na piętach, zostawił mię odurzonego takim wstępem, następnie rozpędziwszy się pobiegł do innego dziecka, które stało odwrócone od niego plecami, wpadł na nie bez poprzedniego ostrzeżenia, i w jednej chwili obaj leżeli na piasku; Andrzej tylko nie poniósł najmniejszego szwanku. Co chwila rozpoczynał nowy żart tego