Strona:PL Dumas - Sprawa Clemenceau T1-3.djvu/300

minka żelazny pogrzebacz i zdruzgotałem nim biust na drobne kawałeczki.
 Sergiusz tymczasem ukazał się we drzwiach i patrzył na to osobliwsze widowisko. Znał mię zapewne z widzenia, domyślił się więc wszystkiego i czekał stojąc milczący w progu. Bał się też może bym go nie zamordował jednem uderzeniem tego pogrzebacza, który miałem w ręku, a który szczęściem położyłem napowrót na kominku.
 Sergiusz był młodzieńcem słusznego wzrostu, o fizyognomii otwartej i szczerej, nie piękny i nie brzydki, wielki pan od stóp do głowy.
 Głuchym głosem wymieniłem moje nazwisko.
 — To więc, na cośmy się zgodzili z pańskim przyjacielem, nie zadowalnia już pana? odpowiedział mi tonem człowieka, który również z kolei gotów jest stracić cierpliwość.
 — W istocie, panie; dziś inaczej sądzę.
 — Nie daje to panu prawa rozbijać rzeczy nie należących do niego.
 — Ten biust? — zawołałem.
 — Ten biust jest moją własnością; zapłaciłem za niego? warto, i jestem tu w moim domu. Racz pan mi oznajmić cel swoich odwiedzin i odejść ztąd.
 — Potrzebuję zabić pana.
 — Należało tak mówić od razu, to nierównie prościej. Jeżeli panu równie pilno jak mnie, zechciej się udać ze swymi świadkami, o godzinie