Strona:PL Dumas - Sprawa Clemenceau T1-3.djvu/378

zapewne że szło mi o rzeczy ważne i że musiałem mieć prawo odzywać się w taki sposób.
 Po chwili, spytałem znowu:
 — Czy pani hrabina mieszka przy córce?...
 — Nie, panie; mieszka niedaleko stąd; ale teraz pojechała z panią na wieś.
 — To dobrze. — Dajże mi napisać na czym,
 Wszedłem do obszernej, kwadratowej sieni, wyłożonej mozaiką i ozdobionej freskami, niby wnętrza Pompejańskich domów.
 W pośrodku; na podstawie otoczonej szerokolistnymi kwieciem wodnym,, ujrzałem moją Spragnioną, którą Iza pod zmyślonym nazwiskiem kazała zakupić dla siebie, i z której uczyniła bóstwo tej świątyni.
 Napisałem te tylko słowa:
 „Przybędę dziś wieczór”.
 Podpisawszy, oddałem lokajowi zapieczętowany bilecik
 Ale co począć z sobą do wieczora?
 Wtedy to poszedłem do pana, zacny mój przyjacielu i obrońco. Opowiedziałem ci szczerze o wszystkim, prosząc byś mię objaśnił, do jakich środków obronnych prawo mię upoważnia względem podobnego przeciwnika. Prawo nic tu więcej nie mogło jak tylko naznaczyć separacyą między nami dwojgiem; i co najwyżej uwięzić moją żonę na rok czy dwa lata, jeżeli udowodnię cudzołóstwo. Co się tyczy mojego nazwiska, mojej swobody, mojej duszy, prawo naturalnie powrócić mi ich nie może.