kiedy jéj powiedziano ze królowa angielska wyznaczyła kommissję, przed którą mieli się stawić obrońcy Marji i oskarżyciele ze strony Murraya. Adwokatami królowéj byli biskup Ross, lord Herris, Fleming, Lingston i Robert Melvil; oskarżycielami ze strony Murraya, hrabia Morton, hrabia Ledington, Jakób Mayhil i Jerzy Buchanan. Kommissarzami zaś byli Tomasz Howard, Książe Norfolk, hrabia Sussex i Wilhelm Saddler.
Marja widząc gdzie ją wciągniono, pragnęła zatrzymać się jeszcze na pochyłości góry, u któréj stóp przepaść była rozwarta. Dla tego, chciała odrzucić przyjętą ofiarę królowéj rozstrzygnienia jéj losu, skoro tylko dowiedziała się, że to nie Elżbieta, ale ustanowiony przez nią trybunał miał wyrokować. Pragnęła koniecznie widzieć się z Elżbietą, a na odmowną odpowiedź napisała list następujący:
Strona:PL Dumas - Stuartowie.djvu/435
Ta strona została przepisana.
