Strona:PL Dumas - Sylwandira.djvu/213

nois umarł; wczoraj wieczór, otrzymaliśmy tę wiadomość.
 — Umarł, mianując nas swojemi spadkobiercami! — zawołał Roger.
 — Gdyby tak było, powiedziałbym, że jesteśmy istotnie bogaci, ale mówię być może. Wice-hrabia umarł bez testamentu.
 — Bez testamentu, mój ojcze?
 — Tak, bez testamentu, kawalerze.
 Baron z takim przyciskiem wymówił te dwa wyrazy, że kawaler pojął, iż owa okoliczność miała bardzo wielkie znaczenie.
 — Cóż więc ztąd? — zapytał bojaźliwie młodzieniec, nie pojmujący jeszcze, jakim sposobem śmierć pana de Bouzenois przybliżała go do Konstancyi.
 — Cóż ztąd, mój panie! — rzekł baron, — oto spadek jest otwarty; zapiera nam go tylko syn wice-hrabinéj z piérwszego łoża, utrzymujący, że jego matka pod tym warunkiem zapisała panu de Bou-