Strona:PL Dumas - Sylwandira.djvu/263

bogaty i będzie miał rozum: Gaudeant bene nati.
 — Amen, — rzekł Cretté, — kawalerze, o to twoje buty.
 Roger poszedł z szewcem do małego gabinetu, przeznaczonego do ubierania się.
 — A co, panowie, — rzekł margrabia patrząc za nim, — przyznajcie, że ten chłopiec nie jest niezgrabny jak na prowincyjonalistę, i że mniéj nas znudzi, niżeśmy się z razu spodziewali.
 W pięć minut, Roger wyszedł z gabinetu w butach i przy ostrogach, któreby ustraszyły każdego wierzchowca oprócz Marlborough’a. W przedsionku, jeden z lokai podał mu szpicruzgę.
 Gdy młodzież wsiadała na konie, Boisjoli przyprowadził Marlborough’a.
 Był to prześliczny skarogniadosz z nozdrzami rozdętemi, przepyszną grzywą i oczyma ogniem tryskającemi; na jego delikatnych nogach żyły krzyżowały się