Strona:PL Dumas - Sylwandira.djvu/378

któréj imię możnaby zapisać dożywocie. Lecz za to miał córkę na wydaniu.
 — Powiédz mi pan, czy jest bardzo brzydka? — zapytał Roger.
 — Mam rozkaz nie odpowiadać na żadne z pańskich zapytań, panie kawalerze; ubierz się pan i pójdź ze mną na sądy; będziemy obecni przy ogłoszeniu wyroku, następnie będę miał honor zaprowadzić go do pana Bouteau, pańskiego teścia.
 — Po co? — zawołał Roger z poruszeniem przestrachu, które nie pozwoliło mu pojąć nieprzyzwoitości tego zapytania.
 — Najprzód powinieneś pan podziękować za to, że od téj chwili jesteś posiadaczem półtora milijona; potém poznasz pan swoję narzeczoną.
 Nogi zachwiały się pod kawalerem.
 — Przynajmniéj moi rodzice będą ocaleni, i umrą spokojnie w Anguilhem, — wyszeptał padając na fotel.
 — No, no, — rzekł człowiek z broda-