Strona:PL Dumas - Sylwandira.djvu/423

 — To wiém, — rzekł Roger.
 — Posag, który zresztą, mówił daléj pan teść, — znajdziesz po mojéj śmierci znacznie powiększony; a potém, byłem pewny, że moja córka nie wyjdzie za którego z tych prowincyjonalnych szlachciurków posiadających tylko płaszcz i szpadę, albo za jakiego zbankrutowanego kupca.
 — Znałeś pan więc majątek pana de Beuzenois?
 — Co do grosza, mój zięciu; tam wszystko przeliczyłem.
 — Lecz czyliż nie było u dworu żadnego szlachcica, któryby wart był tyle co ja?
 — Znalazłby się zapewnie, lecz nie prowadziłby procesu, któryby mi go oddał z związanemi rękoma, przytém majątki dochodzące półtora milijona liwrów, są rzadkie nawet u dworu. Zresztą mówiłem zawsze, że wyposażę córkę piérwszą ważniejszą sprawą, jaka mi wpadnie pod