Strona:PL Dumas - Sylwandira.djvu/478

z gubernatorem, jutro niewątpliwie będę wypuszczony.
 — Biedny chłopiec! — szepnęli więźniowie, potrząsając głowami.
 Pomimo jednak tych słów i tego poruszenia, Roger powrócił wesoły do swojego pokoju. Przyniesiono mu obiad który zjadł z wielkim apetytem; poczém zaspokoiwszy głód, prosił dozorcy, aby powiedział gubernatorowi, że jego nowy więzień, ma wielką ochotę z nim pomówić.
 — Dziś już zapóźno, — odrzekł dozorca; — lecz jutro rano pan gubernator z pewnością przyjdzie do pana.
 — Czy jesteś pewny, mój przyjacielu.
 — Bez wątpienia.
 — Do jutra więc, — rzekł Roger, uzbrajając się w cierpliwość i pocieszając się, że jedna noc wkrótce przejdzie, i usiadł na ławce, śledząc przez kraty okna ostatnich promieni słońca.
 Siedział tak, spoglądając w niebo, i za-