Strona:PL Dumas - Sylwandira.djvu/596

skracana była, tego samego rodzaju rozmowami. Podróżni jechali dzień i noc, i zatrzymali się tylko po chwilce dwa rary, w Auxerre i Fontainebleau.
 Wjechali nareszcie do Paryża.
 Roger ujrzał zdaleka Fort-l’Évêque, i przejechał tuż pod murami Bastylii.
 W dziesięt minut potém, stanęli przed bramą pałacu d’Anguilhem.
 Roger był widocznie oczekiwany: cały dom był uprzedzony i przygotowany.
 Wszedłszy na dziedziniec pałacu, kawaler ujrzał lokai we wszystkich drzwiach, zaś w jedném z okien żonę.
 Wyskoczył z karety, i pobiegł prosto do salonu; Sylwandira wyszła na jego spotkanie z panem Bouteau i zeszła się z nim we drzwiach.
 W téj chwili, za obłudnie ułożoną twarzą żony, Roger ujrzał portrety swoich rodziców, które uśmiechały się do niego.
 Wówczas, jakkolwiek piętnastomiesięczne