Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/256

nowie wiedzą chyba, że niedźwiedzie berneńskie miewały do pięćdziesięciu tysięcy liwrów renty.
 Lekarz parsknął śmiechem.
 — Stanowczo — rzekł — pan nas straszy.
 — Panowie — rzekł zegarmistrz — daję wam słowo honoru...
 — Wsiadać, panowie! — zawołał konduktor, otwierając drzwi — wsiadać! jesteśmy spóźnieni o trzy kwadranse.
 — Chwilę, konduktorze, chwalę — rzekł architekt — naradzamy się.
 — Nad czem?
 — Zamknij-że drzwi, konduktorze, i pójdź tutaj.
 — Napij się z nami kieliszek wina, konduktorze.
 — Z przyjemnością, panowie — odparł konduktor kieliszka wina nikt nie odrzuca.
 Konduktor wyciągnął kieliszek; trzej podróżni trącili się z nim.
 W chwili, gdy ponosił kieliszek do ust, lekarz powstrzymał mu rękę.
 — Słuchaj, konduktorze, powiedz szczerze, czy to prawda?
 — Co? To, co mówi ten pan.
 I wskazał Genewczyka.
 — Pan Feraud?
 — Nie wiem, czy pan nazywa się Feraud.
 — Tak jest, panie, to moje nazwisko, do usług — rzekł Genewczyk, składając ukłon. — Feraud i spółka, zegarmistrze, ulica du Rempart, Nr. 6, w Genewie.
 — Panowie! — zawołał konduktor — wsiadać!
 — Ale pan nie daje nam odpowiedzi.
 — Jaką, u dyabła, mam panom dać odpowiedź? Przecież mnie o nic nie pytacie.
 — Przeciwnie, pytamy, czy to prawda, że pan w swo-