Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/282

 — List od Tiffauges’a.
 — Daj.
 Jerzy wziął żywo list z rąk Serca Królewskiego i przeczytał.
 — A! — rzekł tylko.
 I odczytał list powtórnie.
 — Czy widziałeś tego, którego przybycie mi tu oznajmiają? — spytał Cadoudal.
 — Tak jest, generale — odparł kuryer.
 — Jakiż to człowiek?
 — Młodzieniec piękny, mogący mieć lat dwadzieścia sześć do dwudziestu siedmiu.
 — Wyraz twarzy?
 — Stanowczy.
 — Doskonale; kiedy przybywa?
 — Prawdopodobnie tej nocy.
 — Czy poleciłeś go wzdłuż całej drogi?
 — Tak jest; przejedzie bez przeszkody.
 — Poleć go powtórnie; niechaj mu się nie stanie żadna krzywda: opiekuje się nim Morgan.
 — Słucham, generale.
 — Czy masz mi jeszcze co do powiedzenia?
 — Republikańskie straże przednie są w Roche-Bernard.
 — Ilu ludzi?
 — Z tysiąc mniej więcej; mają ze sobą gilotynę i komisarza władzy wykonawczej Millière’a.
 — Jesteś tego pewien?
 — Spotkałem ich w drodze; komisarz jechał konno obok pułkownika, poznałem go odrazu. On to kazał ściąć mego brata i poprzysiągłem, że umrze tylko z mojej ręki.
 — I narazisz życie, żeby dotrzymać przysięgi?
 — Przy pierwszej sposobności.
 — Może nie każe na siebie czekać.