Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/283

 — W tejże chwili rozległ się odgłos kopyt galopującego konia.
 — Oto prawdopodobnie ten, którego oczekujesz, generale — rzekł Serce Królewskie.
 — Nie — odparł Jerzy — ten jeździec przybywa od strony Vannes.
 Istotnie odgłos, który stał się wyraźniejszy, wykazywał, że Cadoudal miał słuszność.
 Podobnie jak pierwszy, i drugi jeździec zatrzymał się przede drzwiami; podobnie jak pierwszy, zeskoczył z konia; podobnie jak pierwszy, wszedł.
 Przywódca rojalistów poznał go odrazu, pomimo szerokiego płaszcza, w jaki przybyły był otulony.
 — To ty, Pobożny — rzekł.
 — Tak jest, generale.
 — Skąd przybywasz?
 — Z Vannes, dokąd mnie posłałeś dla pilnowania błękitnych.
 — I cóż, co porabiają błękitni?
 — Obawiają się, generale, że umrą z głodu, jeśli osaczysz miasto; chcąc zaopatrzyć się w żywność, generał Hatry zamierza opróżnić nocy dzisiejszej składy w Grandchamp; generał dowodzić będzie osobiście wyprawą i zabierze tylko stu ludzi, żeby się szybciej załatwić.
 — Czyś ty zmęczony?
 — Nigdy, generale — odparł Pobożny.
 — A twój koń?
 — Leciał tu prędko, ale może zrobić jeszcze cztery do pięciu mil w tem samem tempie i nie zdechnie.
 — Daj mu dwie godziny odpoczynku, podwójną porcyę owsa i niech zrobi jeszcze mil dziesięć.
 — Na tych warunkach nie zawiedzie.
 — Wyruszysz za dwie godziny; będziesz w Grandchamp o świcie; wydasz w mojem imieniu rozkaz ewakuacyi wioski; już ja sam rozprawię się z generałem