Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/301

 — W drogę.
 Młodzieńcy otulili się w płaszcze i wyszli.
 We drzwiach Roland spotkał się z gromadką, z pięciu mężczyzn złożoną.
 Pięciu mężczyzn w mundurach republikańskich; jeden z nich miał na rękawach galony sierżanta.
 — Co to znaczy? — spytał Roland.
 — Nic — odparł Cadoudal ze śmiechem.
 — Ależ ci ludzie... co to za jedni?
 — Serce Królewskie ze swymi druhami; wyruszają na wiadomą wyprawę.
 — Liczą zatem, że przy pomocy tego munduru?...
 — Dowiesz się o wszystkiem, pułkowniku, nie mam dla ciebie tajemnic.
 I, zwracając się do gromadki:
 — Serce Królewskie! — rzekł Cadoudal.
 Mężczyzna, którego rękawy ozdobione były galonem podwójnym, zbliżył się do Cadoudala.
 — Wezwałeś mnie, generale? — zapytał fałszywy sierżant.
 — Tak, chcę wiedzieć, jaki jest twój plan.
 — Bardzo prosty, generale.
 — Zobaczymy, osądzę sam.
 — Wsuwam ten oto papier pod stempel fuzyi...
 Serce Królewskie pokazał wielką kopertę zapieczętowaną czerwonym lakiem, która niewątpliwie zawierała jaki rozkaz republikański, przejęty przez szuanów.
 — Przedstawiam się szyldwachom, mówiąc: „Ordynans generała dywizyi!“ Zbliżam się do pierwszej warty, proszę, żeby mi wskazano dom obywatela komisarza, wskazują mi, dziękuję: trzeba zawsze być grzecznym; przybywam przed dom, tam stoi znów szyldwach, mówię mu to samo, co pierwszemu, idę na górę lub schodzę do obywatela Millière’a, stosownie do tego,