Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/309

Człowiek, noszący sutannę, nie mógł uczynić nic przeciw władzy królewskiej i przeciw religii.
 Ksiądz opanował się o tyle, że zdołał szepnąć:
 — Łaski! łaski!
 — Dlaczego łaski? — spytał Rębacz — czujesz się zatem winnym, nędzniku!
 — Oho! — rzekł Roland — panowie rojaliści i chrześcijanie, tak to przemawiacie do sług Bożych!
 — Ten człowiek — odparł Cadoudal — nie jest sługą Bożym, lecz sługą szatana!
 — Któż to taki?
 — To jednocześnie ateista i królobójca; wyparł się swego Boga i głosował za śmiercią swego króla: to członek Konwentu Audrein.
 Roland zadrżał.
 — Co oni z nim zrobią? — spytał.
 — Zabijał, będzie zabity — odparł Cadoudal.
 Przez ten czas szuanie wyciągnęli Audreina z dyliżansu.
 — A! więc to jednak ty, biskupie z Vannes! — rzekł Rębacz.
 — Łaski! — zawołał biskup.
 — Byliśmy uprzedzeni o twoim przejeździe i na ciebie to czekaliśmy.
 — Łaski! — powtórzył biskup po raz trzeci.
 — Czy masz ze sobą szaty pontyfikalne?
 — Mam, przyjaciele.
 — Przywdziej zatem strój prałata; dawno już nie widzieliśmy takiego dostojnika.
 Szuanie zdjęli z dachu dyliżansu kuferek, oznaczony nazwiskiem prałata, otworzyli, wydobyli szaty biskupie i podali Audreinowi, który je przywdział.
 Poczem, gdy był już zupełnie ubrany, chłopi ustawili się kołem a każdy trzymał w ręku fuzyę.