Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/343

 — Napad na dyliżans.
 — Co za dyliżans?
 — Ten, w którym jechała twoja matka.
 — Dyliżans, w którym była moja matka?
 — No, tak.
 — Na dyliżans, w którym była moja matka, napadnięto?
 — Widziałeś się z matką. Czy nic ci nie opowiadała?
 — O tem ani słówka.
 — Otóż Edward spisał się po bohatersku. Ponieważ nikt się nie bronił, on zaczął się bronić. Wyrwał pistolety konduktorowi i dał ognia.
 — Dzielny dzieciak! — zawołał Roland.
 — Tak, dzielny. Ale na szczęście, czy na nieszczęście, konduktor wyjął był kule. Towarzysze Jehudy wypieścili Edwarda za odwagę, lecz nikt nie został ani raniony, ani zabity.
 — Czy to wszystko pewne, co mi mówisz?
 — Powtarzam ci, że siostra twoja o mało nie umarła z przerażenia.
 — Dobrze — rzekł Roland.
 — Co — dobrze?
 — Tak; tembardziej muszę się widzieć z Edwardem.
 — Cóż zamyślasz?
 — Mam projekt...
 — Powiedz mi.
 — No, nie. Moje projekty nie wychodzą ci na dobre.
 — Ale, kochany Rolandzie, jeśliby chodziło o jakiś odwet...
 — No, to dam go w imieniu nas obu. Jesteś »zakochany, żyj więc w miłości.
 — Ale mam twoje poparcie?
 — Oczywiście; chciałbym bardzo nazywać cię bratem.