Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/403

sze głowy, chociażby trzeba było wydać milion i stracić pięciuset ludzi.
 — Przecież wie on, czyich głów chce. Chodzi jednak jeszcze o to, czy my je mu oddamy.
 — Otóż obywatel Fouché powrócił wściekły i oświadczył, że w ciągu tygodnia nie powinien zostać we Francyi ani jeden towarzysz Jehudy.
 — Termin krótki.
 — Tegoż dnia pomknęli kuryerzy do Lugdunu, Maçon, Lons-le-Saulnier, do Besançon i do Genewy z rozkazami do naczelników załóg, aby osobiście starali się nas wytępić, a nadto, aby bezwzględnie posłuszni byli p. Rolandowi de Montrevel, adjutantowi pierwszego konsula, i aby oddali do jego rozkazów wszystkie wojska, jeśliby mu były potrzebne.
 — I mogę dodać — rzekł Morgan — że p. Roland de Montrevel już rozpoczął kampanię. Wczoraj naradzał się w więzieniu w Bourgu z kapitanem żandarmeryi.
 — Czy wiadomo, w jakim celu? — zapytał jakiś głos.
 — W tym celu, do licha, aby zamówić dla nas numery.
 — Czy teraz będziesz go bronił? — zapytał d’Assas.
 — Więcej, niż kiedykolwiek.
 — Tego już za dużo — zaszemrał ktoś.
 — Dlaczego? — zapytał Morgan tonem wyniosłym. — Czyż to prawo nie przysługuje mi, jako towarzyszowi?
 — Naturalnie! — odparły inne głosy.
 — Więc korzystam z niego, jako prosty towarzysz i jako wasz kapitan.
 — A jeśli w zamieszaniu zabłąka się jaka kula! — zawołał jeden z towarzyszów.