Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/406

wałek papieru w formie podwójnego czepka; papier na pierwszy rzut oka był zupełnie czysty.
 Salutując po wojskowemu, chłop oddał papier Morganowi.
 Ten obrócił papier na tę i drugą stronę, a widząc, że niema nic napisanego, przynajmniej pozornie, zawołał:
 — Świeca!
 Przyniesiono świecę. Morgan potrzymał papier nad płomieniem.
 Powoli występować zaczęły litery; od nagrzania wystąpiło pismo.
 Manipulacye te były dla młodych ludzi rzeczą zwykłą. Ale Bretończyk patrzał na to ze zdziwieniem.
 Dla tego umysłu naiwnego w tem wszystkiem mogły być jakie czary. Ale z chwilą, gdy dyabeł służył sprawie królewskiej, szuan ten gotów był paktować nawet z dyabłem.
 — Panowie — zwrócił się do zebranych Morgan — chcecie wiedzieć, co nam wskazuje nasz zwierzchnik.
 Wszyscy skłonili się.
 Morgan czytał:

 „Kochany Morganie.
 „Gdyby wam mówiono, że porzuciłem sprawę i wchodzę w układy z rządem pierwszego konsula i że toż samo czynią dowódcy wandejscy — nie wierzcie temu. Jestem z najczystszej Bretanii, a więc uparty, jak prawdziwy Bretończyk. Pierwszy konsul przysłał do mnie jednego ze swych adjutantów, ofiarowując całkowitą amnestyę dla mych ludzi a dla mnie stopień pułkownika. Nie pytałem nawet mych ludzi i odmówiłem za nich i za siebie.