Do listu tego była dołączona nominacya na generała-lejtenanta i wielki sznur św. Ludwika.
Pierwszy konsul osiągnął to, czego pragnął: towarzysze Jehudy zostali zniesieni, Wandeja uspokojona.
Proponując Anglii pokój, chciał jednak wojny. Rozumiał dobrze, że, zrodzony z wojny, mógł rość tylko przez wojnę.
Ale jak tę wojnę wypowiedzieć?
Jeden z artykułów konstytucyi z roku VIII nie pozwalał, aby pierwszy konsul osobiście dowodził armią i opuszczał Francyę.
Każda konstytucya zawiera jeden artykuł bezsensowny.
Ale pierwszy konsul znalazł i na to sposób.
Założył obóz w Dijon. Armia, mająca stać w tym obozie, miała otrzymać nazwę armii rezerwowej. Dowódcą jej został generał Berthier.
Bonaparte chciał podbić Włochy przez jedną bitwę, przez jedną wielką wygraną.
Ale jak armia ta miała wyjść do Włoch?
Bonaparte powziął myśl zaskoczenia Austryaków i runąć w dolinę Piemontu, zanimby nieprzyjaciel dowiedział się, iż przeszedł Alpy.
Postanowił tedy przejść przez górę św. Bernarda.
