Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/519

 Przed wyjazdem swym z Paryża pierwszy konsul dał do zrozumienia pani de Montrevel przez Rolanda i Józefinę, iż pragnie, aby małżeństwo Amelii z sir Johnem zawarte zostało jak najprędzej, podczas jego nieobecności w Paryżu.
 Pani de Montrevel pozwoliła na poufną rozmowę córce z sir Johnem właśnie w dniu, w którym byli wezwani do zeznań.
 Rozmowa trwała przeszło godzinę, tak że sir John zaraz potem pojechał z panią de Montrevel do sędziego.
 Wieczorem tegoż dnia pani de Montrevel miała ze swej strony rozmowę z córką.
 Na nalegania matki Amelia tłómaczyła się stanem zdrowia i prosiła o zwłokę, zaznaczając, że liczy na delikatność lorda Tanlay’a.
 Nazajutrz pani de Montrevel musiała powracać do Paryża.
 Chciała wziąć z sobą Amelię, ale ta prosiła o zostawienie jej na wsi na czas wiosny dla poprawy zdrowia.
 Matka, ponieważ chodziło o zdrowie Amelii, zgodziła się.
 Odjechał z nią i sir John. Dziwiło ją, że podczas dwu dni podróży sir John nie wspominał nic o swem małżeństwie z Amelią.
 Pani Bonaparte, przy pierwszem widzeniu się z przyjaciółką, zapytała:
 — Kiedyż wydajemy zamąż Amelię? Wiesz, że tego małżeństwa życzy sobie bardzo pierwszy konsul.
 Na to pani de Montrevel odpowiedziała:
 — Zależy to tylko od lorda Tanlay’a.