Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/66

 Gdy sir John powrócił, Roland, napisawszy dwa listy, adresował trzeci.
 Skinął ręką na Anglika na znak, żeby zaczekał, dokończył pisanie adresu, zamknął list i odwrócił się.
 — I cóż — spytał — wszystko załatwione?
 — Tak — odparł Anglik — i to bez żadnych trudności; ma pan do czynienia z prawdziwym dżentelmenem.
 — Tem lepiej! — rzekł Roland.
 — Pojedynkujecie się za dwie godziny, przy wodotrysku Vaucluse — cudowna miejscowość — na pistolety, idąc wzajemnie ku sobie, każdy może strzelać dowoli i iść w dalszym ciągu po strzale przeciwnika.
 — Na honor! sir Johnie, trudno o lepsze warunki. Czy pan tak wszystko ułożył?
 — Ja i świadek pana de Barjolsa, pański przeciwnik bowiem wyrzekł się wszystkich przywilejów obrażonego.
 — A broń?
 — Ofiarowałem swoje pistolety; zostały przyjęte, na moje słowo honoru, że są nieznane zarówno panu jak i panu de Barjols; są doskonałe, ręczę za nie.
 — A więc za dwie godziny?
 — Tak; powiedział mi pan, że się panu śpieszy.
 — I to bardzo. Jak daleko stąd do owej cudownej miejscowości?
 — Stąd do Vaucluse?
 — Tak.
 — Cztery mile.
 — Droga potrwa półtorej godziny, nie mamy czasu do stracenia; trzeba zatem załatwić rzeczy nudne, żeby nam pozostała już tylko rozrywka.
 Anglik spojrzał na młodzieńca ze zdumieniem.