Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/67

 Roland nie zwrócił uwagi na to spojrzenie.
 — Oto trzy listy — rzekł, — jeden dla pani de Montrevel, mojej matki; jeden dla panny de Montrevel, mojej siostry, jeden dla obywatela Bonapartego, mojego generała. Jeśli padnę w pojedynku, wyśle je pan poprostu pocztą. Czy nie będzie to za dużo kłopotu?
 — Jeśli to nieszczęście nastąpi, wręczę listy osobiście. Gdzie mieszka matka i siostra pana?
 — W Bourg, mieście głównem departamentu Ain.
 — To blizko stąd — odparł Anglik. — Co zaś do generała Bonapartego, pojadę, jeśli zajdzie potrzeba do Egiptu; będę niesłychanie rad, że zobaczę generała Bonapartego.
 — Jeśli zechcesz, jak mówisz, milordzie, wręczyć mu list osobiście, nie będziesz miał potrzeby odbywać takiej długiej drogi: za trzy dni generał Bonaparte będzie w Paryżu.
 — Ooo! — rzekł Anglik, nie okazując najmniejszego zdziwienia — tak pan sądzi?
 — Jestem tego pewien — odparł Roland.
 — To istotnie człowiek nadzwyczajny, ten generał Bonaparte. A teraz, panie de Montrevel, czy ma pan jeszcze jakie polecenia dla mnie?
 — Jedno tylko, milordzie.
 — Ooo! nawet kilka.
 — Nie, dziękuję, jedno, ale bardzo ważne.
 — Słucham.
 — Jeśli zostanę zabity... ale wątpię, żeby mi się to udało.
 Sir John spojrzał na Rolanda tym samym zdziwionym wzrokiem, jaki już kilkakrotnie nań skierował.
 — Jeśli zostanę zabity — powtórzył Roland — bo, ostatecznie, trzeba wszystko przewidzieć...