Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/210

 — Mówiła, że kardynał Richelieu zwabił księcia Buckingham do Paryża, aby go zgubić, a wraz z nim zgubić królową.
 — Tak mówiła?! — krzyknął kardynał gwałtownie.
 — Tak jest, Jaśnie Oświecony Panie. Ale ja oświadczyłem jej, że robi głupstwo, powtarzając takie plotki, i że Jego Eminencya nie byłby zdolny...
 — Milcz pan, jesteś pan głupcem — przerwał kardynał.
 — Zupełnie to samo oświadczyła mi także moja żona, Jaśnie Oświecony Panie.
 — Czy panu wiadomo, kto porwał pańską żonę?
 — Nie, Jaśnie Oświecony Panie.
 — Miałeś pan jednak jakieś podejrzenia?
 — Tak, Jaśnie Oświecony Panie; ponieważ jednak pan komisarz sprzeciwił się wyrażaniu takich podejrzeń, zaniechałem ich.
 — Czy wiedziałeś pan, że żona twoja wydostała się na wolność?
 — Nie, Jaśnie Oświecony Panie; dowiedziałem się o tem dopiero w więzieniu, i to za pośrednictwem pana komisarza, nader miłego człowieka.
 Kardynał po raz wtóry stłumił uśmiech.
 — Nie wiesz pan zatem, co się stało z pańską żoną po jej ucieczce?
 — Nic zgoła, Jaśnie Oświecony Panie. Musiała zapewne powrócić do Luwru.
 — O godzinie pierwszej w nocy nie było jej tam jeszcze.
 — Ach! mój Boże! więc cóż się z nią stało?
 — Bądź pan spokojny; dowiemy się tego. Nic się nie ukryje przed kardynałem; kardynał wie wszystko.
 — A czy sądzisz, Jaśnie Oświecony Panie, że kardynał pozwoli na to, aby mi powiedziano, co się dzieje z moją żoną?
 — Być może; przedtem jednak musisz pan wyznać bez ogródek wszystko, co wiesz o stosunkach swojej żony z panią de Chevreuse.
 — Kiedy ja nie wiem nic, Jaśnie Oświecony Panie; nie widziałem jej nigdy w życiu.
 — Czy żona pańska wracała zawsze prosto do domu, gdy odprowadzałeś ją pan z Luwru?