Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/235

Karola I-go, Najjaśniejszy Panie? Ależ to byłby straszny skandal! Wywołałoby to rozgłos nawet w takim wypadku, gdyby podejrzenia Waszej Królewskiej Mości, w co jednak ciągle wątpię, miały pewne podstawy!
 — Skoro jednak krył się tu, jak włóczęga, jak złodziej, należało...
 Ludwik XIII zawahał się, przerażony tem, co chciał powiedzieć. Nadaremno Richelieu wytężał słuch, oczekując słowa, które zamarło na wargach królewskich.
 — Co należało?
 — Nic — odpowiedział król, — nic. Jednakże nie traciłeś go pan z oczu w tym czasie, kiedy przebywał w Paryżu?
 — Nie, Najjaśniejszy Panie.
 — Gdzie mieszkał?
 — Przy ulicy de La Harpe, w domu pod numerem 75.
 — Gdzież to jest?
 — W pobliżu Luksemburga.
 — I jesteś pan pewny, że nie widział się z królową?
 — Sądzę, Najjaśniejszy Panie, że królowa aż nazbyt przestrzega wypełniania swoich obowiązków.
 — Ale porozumiewali się listownie; do niego to królowa pisała przez cały ranek. Książę kardynale, muszę mieć te listy!
 — Jednakże, Najjaśniejszy Panie...
 — Muszę je mieć, książę, cokolwiek miałoby mnie to kosztować!
 — Ośmielę się jednak zwrócić uwagę Waszej Królewskiej Mości...
 — Czy i pan zdradzasz mnie także, mości kardynale, sprzeciwiając się zawsze w ten sposób mojej woli? Czy i pan może także wszedłeś w sojusz przeciwko mnie z Hiszpanami i z Anglikami, z panią de Chevreuse i z królową?
 — Najjaśniejszy Panie — odparł kardynał z westchnieniem. — Sądziłem, że mnie podobne podejrzenie spotkać nie może.
 — Słyszałeś pan, mości kardynale, co powiedziałem: muszę mieć te listy!
 — Byłby tylko jeden jedyny sposób...