Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/277

 — A to dlaczego?
 — Gdyż, wedle wszelkiego prawdopodobieństwa, niektórzy z nas pozostaną po drodze.
 — Czyż przedsiębierzemy jaką wyprawę wojenną?
 — Jedną z najniebezpieczniejszych... oznajmiam wam.
 — Więc tak? Skoro jednakże mamy się narażać na śmierć — rzekł Portos, — pragnąłbym wiedzieć przynajmniej, z jakiego powodu.
 — Dużą korzyść z tego odniesiesz! — zauważył Atos.
 — Jednakże i ja również podzielam zdanie Portosa — oświadczył Aramis.
 — Czy król zwykł zdawać wam sprawę ze swych zamiarów? Nie. Mówią wam po prostu: Panowie, walka toczyć się będzie we Flandryi, czy w Gaskonii; idźcie tam walczyć. I idziecie... Dlaczego się bijecie, to nie obchodzi was bynajmniej.
 — D’Artagnan ma słuszność — oświadczył Atos. — Oto trzy zezwolenia, nadesłane przez pana de Tréville; oto trzysta pistolów, których pochodzenia nie znam wcale. Idźmy zatem nadstawiać głowę tam, gdzie nas wysyłają. Czyż życie warte jest tylu rozpraw? D’Artagnanie, jestem gotów iść z tobą.
 — Ja również — rzekł Portos.
 — I ja — odezwał się Aramis. — Tem bardziej, że chętnie opuszczę Paryż... potrzebuję rozrywki.
 — Doskonale! Rozrywki nie zabraknie wam, moi panowie, bądźcie spokojni — oświadczył d’Artagnan.
 — Kiedyż zatem wyruszamy w drogę? — zapytał Atos.
 — Natychmiast — odpowiedział d’Artagnan; — nie mamy ani chwili do stracenia.
 — Hola! Grimaud! Planchet! Mousqueton! Bazin! — wołali czterej młodzi ludzi na swoich służących. — Smarować buty i przyprowadzić konie ze stajni pałacowej!
 Każdy z muszkieterów miał zawsze w stajni pałacowej konia w pogotowiu, jak w koszarach, a podobnie i każdy z ich służących.
 Planchet, Grimaud, Mousqueton i Bazin popędzili cwałem.
 — A teraz ułóżmy plan wyprawy — rzekł Portos. — Dokąd wyruszamy najpierw?