Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/339

sprzeda cię za dziesięć pistolów; dowodem Dalila. Znasz przecie pismo święte, co?
 D’Artagnan pomyślał o schadzce, jaką na ten sam wieczór naznaczyła mu pani Bonacieux. Lecz na pochwałę naszego bohatera musimy powiedzieć, że złe wyobrażenie, jakie pan de Tréville miał wogóle o kobietach, nie natchnęło go najmniejszem nawet podejrzeniem co do pięknej gospodyni.
 — A cóż się stało z twoimi trzema towarzyszami? — spytał pan de Tréville.
 — Chciałem właśnie zapytać się pana, czy nie otrzymałeś pan o nich jakich wiadomości?
 — Żadnych zgoła.
 — Pozostawiłem ich po drodze: Portosa w Chantilly z pojedynkiem na karku; Aramisa w Crévecoeur z kulą w ramieniu; Atosa w Amiens, oskarżonego o fałszerstwo pieniędzy.
 — Otóż widzisz! — rzekł pan de Tréville. — A ty jakże się przemknąłeś?
 — Cudem poprostu, muszę to wyznać. Otrzymałem pchnięcie szpadą w pierś i przygwoździłem na drodze do Calais hrabiego de Wardes, jak motyla do ściany...
 — Otóż masz jeszcze jeden dowód! Hrabia de Wardes to człowiek, oddany kardynałowi, krewny de Rocheforta. Słuchajno jednak, mój drogi; przychodzi mi pewna myśl.
 — Proszę, niech pan mówi.
 — Gdybym był na twojem miejscu, urządziłbym się inaczej.
 — W jaki sposób?
 — Podczas gdy Jego Eminencya kazałby mię szukać po Paryżu, ja w tajemnicy i bez rozgłosu powróciłbym do Pikardyi i starałbym się wywiedzieć, co się stało z moimi trzema przyjaciółmi. Do licha! przecie zasługują chyba na ten mały dowód troskliwości z twojej strony...
 — Rada jest doskonała, panie, i zaraz jutro wyruszę w drogę.
 — Jutro!? A dlaczegóż nie dziś wieczorem?