Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/411

znajdujących się na górze dwóch przyjaciół, wzruszyły serce d’Artagnana. Atos ani drgnął.
 Po rozpaczy jednak gospodarza przyszła na niego wściekłość. Oszalały, uzbroiwszy się w rożen, wpadł do pokoju, zajętego przez wojowniczych swych gości.
 — Wina! — zawołał Atos, zoczywszy go.
 — Wina?! — powtórzył pytająco osłupiały oberżysta, — wina?! Ależ wypiłeś mi go pan za sto przeszło pistolów; jestem zrujnowany, zgubiony, doprowadzony do żebraczego kija...
 — Cóż na to poradzić? — odrzekł Atos; — mieliśmy nieustannie pragnienie.
 — Gdybyście panowie byli chociaż poprzestali na tem; ale potłukliście mi tyle flaszek.
 — Popchnąłeś mnie pan na nie; pańska to wina.
 — Przepadła wszystka moja oliwa!
 — Oliwa jest środkiem gojącym, a biedny Grimaud musiał opatrywać rany, które mu z pańskiej winy zadano.
 — Wszystkie moje salcesony pożarte!
 — Bo w piwnicy jest niesłychana liczba szczurów.
 — Zapłacisz mi pan za to wszystko! — krzyknął wreszcie zrozpaczony gospodarz.
 — Potrójny ośle! — zawołał Atos, podnosząc się z krzesła, natychmiast jednak osuwając się na nie z powrotem, gdyż sił mu zabrakło.
 D’Artagnan pospieszył mu na pomoc, wznosząc jednocześnie szpicrutę nad plecami gospodarza.
 Oberżysta cofnął się i wybuchnął płaczem.
 — To pana nauczy — mówił d’Artagnan — obchodzić się nieco grzeczniej z gośćmi, jakich ci Bóg zsyła.
 — Bóg?! Powiedz pan raczej: dyabeł.
 — Mój drogi przyjacielu — oświadczył na to d’Artagnan. — Jeżeli w dalszym ciągu będziesz rozdzierał nasze uszy swymi wrzaskami, zamkniemy się wszyscy czterej w twojej piwnicy, aby sprawdzić, czy szkoda jest rzeczywiście tak wielka, jak twierdzisz.
 — Tak jest, panowie! zbłądziłem! wyznaję to szczerze — rzekł w odpowiedzi gospodarz. — Ale dla każdego grzesznika jest zmiłowanie; jesteście wielkimi panami, a ja biednym oberżystą, więc miejcie litość nademną.