Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/579

 — Ba! ważniejsza rzecz, czy jest w tej dziurze wino, któreby można pić? — pytał Atos.
 — Ależ, na Boga, jest wasze właśnie wino, drodzy przyjaciele — odpowiedział d’Artagnan.
 — Nasze wino? — zapytał Atos ze zdziwieniem.
 — Tak jest, to wino, któreście mi przysłali.
 — Myśmy przysłali wino?
 — Wiecie przecież dobrze... wino z wzgórz andegaweńskich...
 — Tak, znam to wino.
 — I lubisz je przecie.
 — Niewątpliwie... gdy niema szampana lub chambertina.
 — Zatem w braku szampana i chambertina musicie się niem zadowolnić.
 — Więc sprowadziłeś sobie wina andegaweńskiego? No, no! stałeś się, jak widzę, smakoszem — mówił Portos.
 — Ależ jest to toż samo wino, jakie otrzymałem od was.
 — Od nas? — zapytali trzej muszkieterowie ze zdziwieniem.
 — To ty, Aramisie, przysłałeś mu może to wino? — spytał Atos.
 — Nie, nie posyłałem. Może Portos uczynił mu z niego prezent?
 — Nic mu nie posyłałem. Chyba Atos...
 — Ja również nic o tem nie wiem.
 — Jeśli więc nie pochodzi ono od was — rzekł d’Artagnan, — to w każdym razie od waszego oberżysty.
 — Od naszego oberżysty?
 — Tak jest, od waszego oberżysty, Godeau, tytułującego się oberżystą panów muszkieterów.
 — Na honor! nie przeszkadza nam to, by je wypić, bez względu, skąd ono pochodzi — oświadczył Portos. — Jeżeli jest dobre, napijemy się z ochotą.
 — Jestem innego zdania — przerwał Atos. — Nie należy pić wina, które pochodzi z niewiadomego źródła.
 — Masz słuszność, Atosie rzekł d’Artagnan. — Więc żaden z was nie dał polecenia oberżyście Godeau, aby mi przysłał to wino?