Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/647

 — Mego planu? — zapytał d’Artagnan.
 — Tak jest; mówiłeś przecie, że przyszedł ci jakiś plan do głowy — odparł Atos.
 — Ach, prawda! — rzekł d’Artagnan. — Otóż zamierzam wyruszyć powtórnie do Anglii i udam się prosto do Buckinghama.
 — Nie uczynisz tego, d’Artagnanie — oświadczył zimno Atos.
 — I dlaczegóż to? Czyż już raz nie dokonałem tego?
 — Tak jest. Ale wówczas nie byliśmy jeszcze na stopie wojennej; wówczas książę Buckingham był naszym sprzymierzeńcem, a nie wrogiem. To, co zamierzasz teraz uczynić, byłoby uważane za zdradę.
 D’Artagnan uznał słuszność tych słów i zamilkł.
 — Zdaje mi się — ozwał się Portos, — że i ja także mam pewien pomysł.
 — Słuchajmy pomysłu pana Portosa! — zawołał Aramis.
 — Poproszę pana de Tréville o urlop pod jakimkolwiek pozorem, który pozostawiam wam do obmyślenia, gdyż, jak wiecie, nie odznaczam się wybitną pomysłowością... a następnie postaram się zbliżyć do milady, która mię nie zna, a więc osobistość moja nie obudzi w niej nieufności... Skoro zaś dostanę piękną panią w ręce, uduszę ją.
 — Nieźle! — rzekł Atos. — Skłonny byłbym zgodzić się na pomysł Portosa.
 — Wstydźcie się! — przerwał Aramis. — Jakto? zabijać kobietę? Nie! Posłuchajcie raczej mojego pomysłu.
 — Mów, Aramisie — oświadczył Atos, który wielce poważał zdanie młodego muszkietera.
 — Należy uprzedzić królowę.
 — Na honor! — zawołali równocześnie Portos i d’Artagnan, — zdaje się, że znaleźliśmy nareszcie właściwy środek.
 — Uprzedzić królowę? — mówił Atos, — ale w jaki sposób? Czyż łączą nas z dworem jakiekolwiek stosunki? czy możemy wysłać kogoś do Paryża tak, aby nie wiedziano o tem w obozie? A dzieli nas od Paryża