Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/650

 — Jak się nazywa ten szwagier?
 — Lord de Winter.
 — A gdzie się obecnie znajduje?
 — Na pierwszą wieść o wojnie pojechał do Londynu.
 — Doskonale! — oświadczył Rtos. — To jest właśnie człowiek, jakiego nam potrzeba. Należy uprzedzić go o wszystkiem: zawiadomić, że jego bratowa ma wobec kogoś zbrodnicze zamiary, i prosić, aby miał ją na oku. Myślę, że istnieje w Londynie jakaś instytucya w rodzaju paryskich Magdalenek lub Sióstr Pokutujących; skoro umieści tam swoją bratowę, będziemy mieli spokój.
 — Tak — rzekł d’Artagnan, — dopóki nie wymknie się stamtąd.
 — Na honor, d’Artagnanie! — oświadczył Atos, — wymagasz nazbyt wiele. Dałem już wszystko, co mogłem, i uprzedzam, że pomysłowość moja już się wyczerpała.
 — Owszem, Atosie; zdaje mi się, że nie można wymyślić nic lepszego — rzekł d’Artagnan. — Ale trzeba uprzedzić równocześnie królowę i lorda Wintera.
 — Dobrze. Ale któż zawiezie list do Tours i list do Londynu?
 — Ręczę za Bazina — oświadczył Aramis.
 — Ja zaś za Plancheta — dodał d’Artagnan.
 — To prawda — odezwał się Portos; — my nie możemy opuszczać obozu, ale na służących naszych nikt nie zwróci uwagi.
 — Oczywiście — rzekł Aramis. — Jeszcze więc dzisiaj damy im listy oraz pieniądze i wyślemy w drogę.
 — Pieniądze? — odezwał się Atos, — więc macie pieniądze?
 Czterej przyjaciele spojrzeli po sobie, i czoła ich zachmurzyły się.
 — Baczność! — krzyknął nagle d’Artagnan. — Patrzcie, panowie! Mówiłeś, Atosie, o jednym pułku, a tu idzie na nas cała armia...
 — Istotnie, na honor! — odparł Atos. — Ale tchórze podstępni... skradają się bez bębnów i trąbek wojskowych. Aha! skończyłeś już, Grimaudzie?
 Grimaud skinął potakująco głową i wskazał około dwu-