Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/684

stwierdziła z pewnem zadowoleniem, że, znalazłszy się w rękach szwagra, którego spodziewała się otumanić, bezpieczniejszą jest, aniżeli, gdyby wpadła w ręce jakiegoś nieprzyjaciela osobistego a przebiegłego.
 — Więc mów, bracie, o co chodzi — odezwała się z pozorną wesołością, postanawiając, mimo wszelkiej obłudy, jakąby objawiał lord Winter, wyciągnąć z niego wszystko, co mogłoby przydać się jej do ustalenia jej planów na przyszłość.
 — Postanowiłaś zatem — rzekł lord Winter — wrócić do Anglii, mimo tych zapewnień, jakie tylekroć powtarzałaś w Paryżu, że nigdy już noga twoja na ziemi wielkobrytańskiej nie postanie?...
 Milady na to pytanie odpowiedziała również pytaniem:
 — Przedewszystkiem proszę o wyjaśnienie, dlaczego poleciłeś szpiegować mię tak bacznie i jakim sposobem dowiedziałeś się naprzód nietylko o moim do Anglii przyjeździe, ale nawet o dniu, w którym tu przybędę, i o tem, do jakiego portu zawinę?
 W odpowiedzi na to lord Winter, posługując się taktyką milady w tem przekonaniu, że musi być dobrą, skoro jej bratowa używa, zapytał:
 — Powiedz mi jednak przedewszystkiem, droga siostro, w jakim celu przybyłaś do Anglii?
 — Oczywiście w tym jedynie celu, by się zobaczyć z tobą — odpowiedziała milady, nie przeczuwając, jak bardzo tą odpowiedzią utwierdza podejrzenia, które list d’Artagnana obudził w umyśle lorda Wintera, a pragnąc tem właśnie kłamstwem zaskarbić sobie życzliwość szwagra.
 — Ach! dla zobaczenia się ze mną! — powtórzył nieszczerze lord Winter.
 — Oczywiście, przybyłam tu jedynie w tym celu. Czy cię to dziwi?
 — I, przybywając, do Anglii, nie miałaś bezwarunkowo innych zamiarów?
 — Nie.
 — I dla mnie tylko naraziłaś się na trud podróży przez kanał La Manche? — pytał dalej.
 — Tylko dla ciebie.