Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/817

dołęgą i zarozumialcem, i nie warto się nim zajmować.
 — Ależ ci czterej ludzie powinniby w tej chwili brać udział w oblężeniu Rochelli.
 — I ja tak sądziłam; ale list, który pani Bonacieux otrzymała od pani de Chevreuse, a który niebacznie mi pokazała, przekonał mię, że wszyscy czterej zdążają tutaj, aby ją zabrać z klasztoru.
 — Hm, do licha! co robić?
 — Czy kardynał wydał co do mnie jakie polecenia?
 — Rozkazał mi odebrać od ciebie wiadomości na piśmie lub ustnie i wracać natychmiast pocztowymi końmi; a gdy otrzyma moje sprawozdanie, zawiadomi cię, co masz czynić dalej.
 — Więc mam pozostać tutaj?
 — Tutaj lub gdzieśkolwiek w tych stronach.
 — Czy nie możesz mię zabrać ze sobą?
 — Nie; mam co do tego rozkaz wyraźny. W pobliżu obozu mógłby cię kto poznać, a obecność twoja, rozumiesz to chyba, kompromitowałaby Jego Eminencyę.
 — A więc mam oczekiwać tutaj lub gdzieś w pobliżu na dalsze rozkazy?
 — Tak, ale muszę wiedzieć, gdzie zamieszkasz, abym mógł cię w każdej chwili odnaleźć.
 — Tutaj prawdopodobnie nie będę mogła pozostać na dłużej.
 — Dlaczego?
 — Nie zapominaj, że mogą tu lada chwila przybyć moi wrogowie.
 — To prawda... Ale, jeżeli stąd się ruszysz, ta kobietka wymknie się Jego Eminencyi.
 — Ba! — rzekła milady, — zapominasz, że jestem jej najlepszą przyjaciółką.
 — Istotnie. A zatem, co się tyczy tej kobiety, mogę powiedzieć kardynałowi...
 — Żeby był zupełnie spokojny.
 — I to wszystko?
 — Kardynał zrozumie już, co to znaczy.
 — Domyśli się, że... no, tak. A teraz co mam z sobą uczynić?