Strona:PL Dumas - Trzej muszkieterowie (tłum. Sierosławski).djvu/818

 — Wracać natychmiast. Zdaje mi się, że wieści, jakie wieziesz, warte są pośpiechu.
 — Zepsuł mi się powóz, gdym wjeżdżał do Lilliers.
 — Tem lepiej!
 — Jakto?
 — Bo właśnie potrzebuję twego powozu.
 — A jakże ja pojadę?
 — Konno.
 — Łatwo to powiedzieć... sto osiemdziesiąt mil.
 — Czy to tak dużo?
 — No, dobrze! więc jakże się mam z tem urządzić?
 — Przejeżdżając przez Lilliers, odeślesz mi swój powóz i rozkażesz służącemu, aby mi był bezwzględnie posłuszny.
 — Dobrze.
 — Masz zapewne przy sobie jakieś pismo kardynała?
 — Mam zupełne pełnomocnictwo.
 — Pokażesz je zatem przeoryszy i powiesz, że dzisiaj albo jutro przybędą tu wysłańcy, aby mię zabrać, i że powinnam udać się z osobą, która przyjedzie w twojem imieniu.
 — Doskonale.
 — Nie zapominaj o tem, aby w rozmowie z przeoryszą oskarżać mię jaknajsurowiej.
 — A to dlaczego?
 — Jestem ofiarą zawziętości kardynała... Muszę przecie pozyskać zaufanie tej małej pani Bonacieux.
 — Masz słuszność. Czy dasz mi dla kardynała jakie pisemne sprawozdanie ze swojej misyi?
 — Nie. Opowiedziałam ci wszystkie wypadki; pamięć masz dobrą, więc powtórz tylko to, coś słyszał odemnie. Papier łatwo zgubić.
 — Bardzo słusznie. Pragnę jeszcze tylko wiedzieć, gdzie cię szukać, abym nie był zmuszony błąkać się po okolicy.
 — Prawda.
 — Może ci dać mapę okolicy?
 — Och! znam te strony doskonale.
 — Więc byłaś tu już kiedy?
 — Wychowałam się tutaj.
 — Doprawdy?