Strona:PL Dumas - Wilczyce T1-4.djvu/477

VIII.

W jaki sposób podróżowano w departamencie Loary Dolnej, w miesiącu maju 1832.

 Po godzinie przeszło jazdy, w ciągu której ani jedno słowo nie zostało zamienione między podróżnym a jego przewodnikiem, przybyli obaj przed jeden z budynków właściwych temu krajowi, które są nawpół folwarkiem, napoły zamkiem.
 Przewodnik zatrzymał się, dał znak podróżnemu, żeby poszedł za jego przykładem, poczem zsiadł z konia i zapukał do drzwi. Po chwili otworzył służący.
 — Tu jest pewien pan, który ma się rozmówić z panem — rzekł parobek.
 — To niepodobna — odparł służący pan leży w łóżku.
 — Już? — spytał podróżny.
 Służący zbliżył się.
 — Pan spędził ostatnią noc na schadzce, a znaczną część dnia na koniu.
 — Mniejsza o to! — rzekł przewodnik — ten pan musi się z panem widzieć; przychodzi od pana Paskala, a idzie do Petit-Pierra’a.
 — W takim razie, to co innego, idę obudzić pana.
 Niebawem przybył młody człowiek.
 — W każdej innej okoliczności — rzekł do podróżnego — nalegałbym, żeby pan raczył zatrzymać się pod moim dachem; ale pan jest niewątpliwie tym, na którego Petit-Pierre czeka a który przybywa z Paryża.