Strona:PL Dumas - Wojna kobieca T2.pdf/214

ROZDZIAŁ III.

 W jadalnym pokoju pozostał sam Canolles; przy drzwiach stał oficer, który przyniósł wiadomość o parlamentarzu.
 — Jakąż mam zanieść odpowiedź? — zapytał po chwili milczenia.
 — Canolles, pogrążony w głębokich dumaniach, zadrżał, usłyszawszy za sobą głos: podniósł więc głowę i spytał:
 — Gdzież jest parlamentarz?
 — W sali fechtunku.
 — Czy jest kto z nim?
 — Dwaj żołnierze z milicji miasta Bordeaux.
 — Jakże on wygląda.
 — Zdaje mi się być bardzo młodym, o ile go widzieć mogłem; ginie bowiem zupełnie w zwojach szerokiego płaszcza, duże zaś skrzydła kapelusza kryją mu oczy.
 — Jak się nazywa?
 — Nie powiedział, mówi tylko, że jest posłańcem księżnej de Condé i parlamentu.
 — Poproś go, aby chwilkę zaczekał — rzekł Canolles —natychmiast będę gotów.
 Oficer wyszedł spełnić dany rozkaz, gdy wtem drzwi się otworzyły i Nanona blada, cała drżąca, z czarującym na ustach uśmiechem, wpadła do pokoju, a, schwyciwszy Canollesa za rękę, rzekła:
 Przyjacielu mój... parlamentarz... Co to ma znaczyć?
 — To znaczy, kochana Nanono, że bordejczycy chcą mnie zwieść lub przestraszyć.
 — I cóżeś postanowił?
 — Przyjąć go.
 — Nie możesz się uwolnić od tego?