Strona:PL Dumas - Wojna kobieca T2.pdf/47

waż będziemy potrzebowali mieć w pogotowiu konie i powozy, rozpuść pani wiadomość, iż masz zamiar urządzić w parku polowanie na jelenia. Tym sposobem nikt nie będzie zdziwiony, widząc w ruchu ludzi, koni i oręż.
 — Rób jak chcesz panie Lenet. Lecz jakże człowiek tak przewidujący jak pan nie pomyślał, iż wielu będzie zdziwionych tem polowaniem w chwili, gdy matka moja leży chora?
 — Wszystko to przewidziałem. Czy nie pojutrze książę d‘Enghien kończy siódmy rok swego życia i ma wyjść z pod opieki kobiet?
 — Tak jest.
 — A zatem powiemy, iż to polowanie danem jest z okazji włożenia poraz pierwszy męskich szat przez młodego księcia i że Jej Wysokość nalegała do tego stopnia na to, ażeby jej choroba nie przeszkadzała tej uroczystości, iż pani byłaś zmuszona ustąpić.
 — Świetna myśl!... — zawołała z radosnym uśmiechem księżna-wdowa, dumna tym pierwszym dowodem męskości swego wnuka — ten powód jest bardzo dobry; w istocie panie Lenet, jesteś i dobrym doradcą.
 — Lecz książę d‘Enghien będzie uczestniczył w polowaniu w powozie? — spytała księżna.
 — Nie pani, konno. O! niech się pani serce macierzyńskie nie trwoży. Wyszukałem małe siodełko, które masztalerz Vialos przywiąże przed swojem; tym sposobem książę d‘Enghien będzie na widoku i wieczorem będziemy mogli wyjechać zupełnie bezpieczni, gdyż konno lub pieszo książę d‘Enghien wszędzie będzie się mógł przedostać, w karecie zaś przy pierwszej przeszkodzie byłby zatrzymanym.
 — Jesteś pan więc tego zdania, abyśmy wyjechali.
 Pojutrze wieczorem, jeżeli Wasza wysokość nie ma żadnego powodu do opóźnienia wyjazdu.
 — O nie, przeciwnie, oddalmy się z naszego więzienia, jak można najprędzej.
 — A po wyjeździe z Chantilly dokąd i jak się udacie?... — spytała księżna-wdowa.
 — Przejdziemy koło armji pana de Saint-Aignan, której potrafimy nałożyć opaski na oczy, złączymy się z panem de la Rochefoucault i jego eskortą i przybędziemy do Bordeaux, gdzie nas oczekują. Będąc już raz w tym drugiem po Paryżu mieśce Francji, w tej stolicy Po-