Strona:PL Dumas - Wojna kobieca T2.pdf/57

 Oznaki te przychylności ludu do księżnej, niewymownie ją cieszyły.
 Po niejakim czasie, gdy Lenet szepnął jej coś do ucha, księżna dała znak odjazdu.
 Wkrótce też opuszczono ogrody i wyjechano do parku, w którym wszystkie bramy i furtki strzeżone były przez żołnierzy pułku księcia de Condé.
 Skoro tylko myśliwi przejechali wrota, te zaraz za nimi zamknięto, lecz zdaje się, że ten środek ostrożności, by nikt obcy nie przyjął w uroczystości tej udziału, był jeszcze niedostatecznym; bo za kratami stali żołnierze na warcie; każdej zaś bramy strzegł szwajcar uzbrojony halabardą, a ubrany jak ten, któregośmy widzieli na głównym podwórcu, mając rozkaz otwierania tym tylko, co odpowiedzą na trzy pytania, stanowiące hasło.
 W kilka chwil po zamknięciu bram, odgłos rogów i wściekłe ujadanie psów, dały znak, że już jelenia z kniei wyparto.
 Tymczasem, z drugiej strony parku, naprzeciw muru, zbudowanego przez konetabla de Montmorency, zatrzymało się sześciu rycerzy, zdających się nad czemciś naradzać.
 Patrząc na ich kostjumy, zupełnie nowe, na bogatą uprząż koni; patrząc wreszcie na zbytek ich oręża, dziwić się należało, że ci tak piękni i wymuskani kawalerowie jadą sami, w czasie, kiedy cała okoliczna szlachta bawi w zamku Chantilly.
 Lecz świetność kostjumów tych jeźdźców przyćmioną została zbytkiem ubioru ich dowódcy, albo raczej tego, który nim się być zdawał.
 Kapelusz z piórem, złocony temblak, delikatne buty ze złotemi ostrogami, długa szpada z rękojeścią „á jour“, i wspaniały hiszpański płaszcz — oto obraz jego stroju.
 — Niech djabli porwą!... — rzekł po chwili głębokiego namysłu — którędyż się wchodzi do parku? Bramą, czy furtką? Zresztą, pierwszą czy drugą, wejść musimy. Takich, jak my młodzianów, nie zostawią za bramą, skoro wpuszczają do parku tak licho ubranych ludzi, jakich spotykamy od samego rana.
 — Powtarzam ci, Cauvignac — odpowiedział ten z pięciu jeźdźców, do którego dowódca zwrócił swe słowa — powtarzam ci, że ci licho ubrani ludzie, którzy pomimo