Strona:PL Dwaj bracia Śniadeccy (Karol Libelt).pdf/50

z jednéj strony sztuka rymotwórcza francuzka trzymała poezyą, z drugiéj wiara i empiria filozofią — wydawało się wychowanym na owych zasadach mężom przewrotem, zgubnym dla nauk i dla kraju. Zresztą, gdy pomimo prac Szaniawskiego i późniejszych autorów, filozofia niemiecka nie przyjęła się w umysłach polskich, dowodzi to, że pojmował dokładnie usposobienie i potrzeby naukowe narodu. Za to styl i język Śniadeckiego do wzorowéj polszczyzny należy. Jasna myśl jasnym objawiała się wyrazem i potoczystym płynęła spadkiem, a jędrność i czystość języka, Zygmuntowskie przypominały wieki. Był czas, powiada Wł. Wojcicki, w którym styl prawdziwie polski, zwanym był językiem Śniadeckich.
 To mnie naprowadza na brata jego Jędrzeja, którego żywot nie toczył się po publicznéj i głośnéj kolei wielkiego świata, jako żywot Jana, ale w skromniejszém zakreślał się kole prac uczonych i lekarskich, niemniéj przeto narodowi pożytecznych.
 Jędrzéj Śniadecki był o 12 lat młodszy od Jana, urodził się 30. Listopada 1768 r. umarł 21. Maja