Poważał choć nieprzyjaciela swojego Filip, taka była dzielność wymowy Demostenesa. Cezar oprzeć się nie mógł Cyceronowi, gdy
stanął za Ligaryuszem.
Wysłany z namiestniczą władzą Cyceron w młodości jako kwestor do Sycylii, w sędziwym zaś wieku do Azyi; dobrocią, czułością,
sprawiedliwością, zyskał sobie miłość powszechną i rzadką wówczas sławę wstrzemięźliwości, gdy nawet dobrowolnie ofiarowanych darów przyjąć nie chciał; równać z nim w tej mierze Demostenesa nie można.
Wskazani byli obadwa na wygnanie i równie po przywołaniu z uwielbieniom przyjęci; ale Demostenes przekonany o przekupstwo,
sprawiedliwą karę odebrał. Cyceron za to, iż Rzym wybawiając, gwałtownych sposobów zażył i nieco prawo przestąpił, nie dla winy swojej, ale dla dogodzenia zemście nieprzyjaznych, wygnanie poniósł.
W gwałtownem życia dokonaniu większą wspaniałość umysłu pokazał Demostenes, niźli Cyceron; w tem równie nieśmiertelnej pamięci godni, iż śmierć dla ojczyzny ponieśli.
Synem był Antygona jednego z pozostałych wodzów po Aleksandrze, który na wzór innych spółtowarzyszów swoich znaczną część państw, zawojowanych przez tego bohatera, mocą i przemysłem odzierżał.
Między opisami życia znamienitych cnotą i dziełmi mężów, położył Plutarch Demetryusza i Antoniusza, które następują, ażeby jak
inne do zamiłowania cnoty wiodą, te do ustrzeżenia się występków służyły. Zdatną ku zamiarowi swemu o Izmenie muzyku przytoczył
powieść; ten gdy drugich uczył, pierwej im złych muzyków słuchać kazał, a dopiero po nich sam grał, mówiąc: „Tak, jakeście słyszeli,
grać nie trzeba; tak, jak teraz słyszycie, grać wam należy“.
Przydomek Poliorcetes, miast posiadacz, różni Demetryusza, którego się życie opisuje, od innych tego nazwiska monarchów; oznacza
zaś jego osobliwą zdatność i przemysł w dobywaniu twierdz najobronniejszych. Najosobliwsze a razem najprzeciwniejsze sobie wydawały się z młodości zaraz w nim przymioty i skłonności. Z nadzwyczajną pięknością łączył nieporównaną moc i sprawność; chęć i sposobność do wojny ze słodyczą najwdzięczniejszego obcowania; wstrzymałość w pracy, gdy tego okoliczności wymagały, wstrzemięźliwość i razem niepowściągnioną rozwiozłość i wszelkiego rodzaju zbytki, byleby się tylko ku dogodzeniu żądzom jego podała jakażkolwiek sposobność.
Niezmiernie od ojca kochany, równe miał do niego przywiązanie;
