Strona:PL Dzieła Ignacego Krasickiego T. 6.djvu/109

postrzegli, iż spokojnie w obozie swoim Demetryusz przebywał, wezwali go do siebie i ofiarowali królestwo, oddalając pozostałego Antypatra przeto, iż własnej matki był zabójcą.
 Macedonii i Tessalii właściciel i wielu krain w Grecyi, chcąc więcej jeszcze rozszerzyć państwo, wypowiedział wojnę Beocyanom. Tym chociaż Spartanie stanęli ku pomocy, nie było tak dzielne ich wsparcie, iżby się sile Demetryuszuwej oprzeć mogli; zdobył więc stołeczne ich miasto Teby i ludem swoim osadził, co i w innych twierdzach, które opanował, uczynić nie omieszkał. Szedł potem do Tracyi w nadziei, iż zostający w nierządzie i zamieszaniu ów kraj łatwo posiędzie. Ale gdy się ku tamtejszym granicom zbliżał, zbuntowali się przeciw niemu świeżo podbici Beocyanie, musiał więc z drogi wrócić; nim jednak tam przybył, odebrał wiadomość pożądaną, iż syn jego Antygon buntowników zwyciężył. Złączywszy się więc z nim obiegł powtórnie Teby, a dowiedziawszy się, iż oblężeńcom szedł Pirrus na odsiecz, zostawił syna pod miastem, sam zaś szedł przeciw niemu. Nie dotrzymał placu Pirrus i, zostawiwszy dziesięć tysięcy zaciężnych Tessalczyków w tej części Macedonii, którą posiadał, z wielkim pospiechem uciekł do Epiru. Powrócił do Teb Demetryusz i, lubo szkodliwy w szturmie postrzał odniósł, zdobył je powtórnie.
 Zostawało po tylu niebezpieczeństwach i pracach spokojne nakoniec Demetryuszowi tego, co dzierżał, użycie; ale umysł jego zwrotny a sławy chciwy nie dał mu się na miejscu osiedzieć. Blizkie z Pirrusem sąsiedztwo wznosiło chęć do wojny; podzielił więc na dwie części wojsko i wszedłszy w Pirrusa ziemię, wielką zdobycz gdy zyskał, do siebie ją sam zaprowadził, resztę wojska w kraju zostawując pod władzą Pantaucha. Tego nagle zszedłszy Pirrus zwyciężył i pięć tysięcy ludu Demetryuszowego w niewolą zabrał. Klęska poniesiona przywiodła go do zawarcia przymierza z Pirrusem, którego waleczności wielokrotnie doznawszy, już więcej zaczepić nie śmiał, a korzystając ze spoczynku, zaczął czynić przygotowania ku wojnie, którą przedsięwziąć postanowił w Azji, chcąc odzyskać kraje, tam niegdyś przez ojca posiadane.
 Na odgłos coraz bardziej wzmagającej się potęgi Demetryuszowej, sprzymierzyli się przeciw niemu ci, przeciw którym się uzbrajał: Seleukus, Lizymach i Ptolomeusz i wysłali posłów do Pirrusa, wzywając go ku spólnictwu. Przystał z ochotą na ich żądanie i zerwawszy świeżo zawarte przymierze, wpadł nagle w Macedonią, a o tymże czasie Seleukus w Grecyą wkroczył, Lizymach zaś na czele wojska swojego wszedł w Trącyą.
 Lubo ze wszech stron razem obskoczony, serca nie tracił; zostawiwszy więc syna swojego Antygona w Grecyi, szedł przeciw Lizy-